Isang gabi, napadaan ako sa isang restobar. May isang banda na tumutugtog habang ang mga mukha nila’y puno ng kolorete. Sa aking panonood, napansin kong labis na saya ang hatid nila sa mga tao sa pamamagitan ng kanilang musika, at isa ako don’n.
I was still grieving when my mother said it was time to go. Wiping off my tears, I nodded and then stood up.
I can still see your blue sky
Blue eyes hanging on a mango kiss
Hear the waves and the breeze and the Joshua trees
Was just about as good as it gets
Taste the salt on the rim, feel that sand on your skin
And the wild in the wind like I’m right there again
Kasabay ng ihip ng hangin,
ay ang malalim na buntong hininga.
At kasabay naman ng pagbuhos ng ulan,
ang pagbagsak ng luha sa mga mata.
